Integracja sensoryczna - co to jest?

Dr Ayres (twórczyni metody SI) definiuje integrację sensoryczną jako proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.

W każdej chwili nasz mózg bombardowany jest niezliczoną ilością bodźców płynących z oczu, uszu, nosa, skóry, mięśni, ścięgien i stawów, a także ze zmysłu przedsionkowego - czujnika siły grawitacji znajdującego się w błędniku, który rejestruje wrażenie ruchu naszego ciała. Mózg musi sobie poradzić z napływającymi informacjami - przyjąć je, przetworzyć i odpowiednio zareagować. Jeśli nie potrafi odebrać sygnału z któregoś ze zmysłów albo go źle zinterpretuje - nie potrafimy właściwie zadziałać w określonej sytuacji.

Metoda integracji sensorycznej to, najogólniej mówiąc, system ćwiczeń, które mają nauczyć mózg właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. Terapia określana jest jako terapia naukowej zabawy. Dziecko wykonuje ćwiczenia i zabawy ruchowe, które poprawiają jakość odbierania, przesyłania i organizowania  bodźców, czyli ogólnie jakość funkcjonowania systemów sensorycznych.

Dla kogo?

Ze względu na szczególne potrzeby rozwojowe i terapeutyczne metoda IS wykorzystywana jest w pracy z dziećmi:

• ze specyficznymi trudnościami szkolnymi takimi jak: dysleksja, dysgrafia, słaba koncentracja uwagi,
• z ADHD,
• z mózgowym porażeniem dziecięcym, 
• autystycznymi,
• cierpiącymi na schorzenia o podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Retta, Williamsa, Turnera, Kinefertera),
• niedowidzącymi i niedosłyszącymi,
• z upośledzeniem umysłowym.

Podczas sesji terapeutycznej wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt. Są to m.in.: piłki rehabilitacyjne Bobathów, deskorolki, równoważnie, sprzęt podwieszany - wałek, hamak, huśtawka tarczowa, platforma terapeutyczna, a także drobny sprzęt rehabilitacyjny typu: piłki, szczotki, obciążniki, rozmaite faktury materiałów.